معنی خر و خر - جستجوی لغت در جدول جو

خر و خر

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از قر و فر — تصویر قر و فر

کنایه از آرایش، بزک و زینت، ناز و ادا

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از شر و ور — تصویر شر و ور

حرف بی ربط و بی معنی، سخن بیهوده و بی سر و ته، چرند، یاوه، ژاژ، ژاژه، چرند و پرند، دری وری، جفنگ، چرت، کلپتره، چرت و پرت، فلاده، بسباس، ترّهه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سر و بر — تصویر سر و بر

شکل و قیافه، وضع لباس و پوشاک

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از کر و فر — تصویر کر و فر

حمله کردن به دشمن و سپس فرار کردن، حمله و گریز
شوکت و حشمت
کنایه از نمایش شکوه و جلال و خودنمایی، سر و صدا، طاق و طرم، طاق و طارم، طمطراق، طاق و طرنب، طاق و ترنب، طاق و طرنبین

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سر و سر — تصویر سر و سر

راز و رابطۀ پنهانی

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از خار و خس — تصویر خار و خس

خرده و ریزۀ خار و کاه و گیاه خشک، خار و خاشاک

فرهنگ فارسی عمید

(رُ خَ / خُو)

آنچه از گیاه هرزه از کشت زار برکنند نما و نشو کشت را:
گر ایدونکه رستم بود پیشرو
نماند بر این بوم و بر خار و خو.
فردوسی.
سواران و اسبان پرمایه اند
زگردنکشان برترین پایه اند
سلاح است و بهرامشان پیشرو
که گردد سنان پیش او خار و خو.
فردوسی.
بکوشم که آباد گردد زنو
نمانم که ماند پر از خار و خو.
فردوسی.
زمینی که بود اندر او خار و خو
سراسیمه در وی سپهدار گو.
؟ (نسخه ای از لغت نامۀ اسدی).
زمانی بدین داس گندم درو
بکن پاک پالیزم از خار و خو.
اسدی

آنچه از گیاه هرزه از کشت زار برکنند نما و نشو کشت را:
گر ایدونکه رستم بود پیشرو
نماند بر این بوم و بر خار و خو.
فردوسی.
سواران و اسبان پرمایه اند
زگردنکشان برترین پایه اند
سلاح است و بهرامشان پیشرو
که گردد سنان پیش او خار و خو.
فردوسی.
بکوشم که آباد گردد زنو
نمانم که ماند پر از خار و خو.
فردوسی.
زمینی که بود اندر او خار و خو
سراسیمه در وی سپهدار گو.
؟ (نسخه ای از لغت نامۀ اسدی).
زمانی بدین داس گندم درو
بکن پاک پالیزم از خار و خو.
اسدی

لغت نامه دهخدا

(رُ خَ)

قصد از ایندو لفظ نوع مخصوصی از نباتات نیست بلکه مقصود از هر گیاهی که دارای خار و خس باشد و مردم را اذیت کند و از کار باز دارد. واضح است که در طرف مشرق نباتات خاردار در زمین بسیارند. (قاموس کتاب مقدس). خار و خردۀ کاه. خار و خاشاک:
خار و خس بفکن از این شهره درخت ایرا
کز خس و خارنیابی مزه جز خارش.
ناصرخسرو.
نیک بنگر بروزنامۀ خویش
در مپیمای خار و خس بجراب.
ناصرخسرو.
دام درافکند مشعبدوار
پس بپوشد بخار و خس دامش.
خاقانی.
سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب
بار همه خار و خس کشیدیم چو آب
آخر به وطن نیارمیدیم چو آب
رفتیم و ز پس باز ندیدیم چو آب.
خاقانی.
ور جهانی پرشود از خار و خس
آتشی محوش کند در یک نفس.
مولوی.
گهی خار و خس در ره انداختی
گهی ماکیان در چه انداختی.
سعدی (بوستان).
در زمین آنکه خار و خس بگذاشت
تخم در وی کجا تواند کاشت.
اوحدی

قصد از ایندو لفظ نوع مخصوصی از نباتات نیست بلکه مقصود از هر گیاهی که دارای خار و خس باشد و مردم را اذیت کند و از کار باز دارد. واضح است که در طرف مشرق نباتات خاردار در زمین بسیارند. (قاموس کتاب مقدس). خار و خردۀ کاه. خار و خاشاک:
خار و خس بفکن از این شهره درخت ایرا
کز خس و خارنیابی مزه جز خارش.
ناصرخسرو.
نیک بنگر بروزنامۀ خویش
در مپیمای خار و خس بجراب.
ناصرخسرو.
دام درافکند مشعبدوار
پس بپوشد بخار و خس دامش.
خاقانی.
سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب
بار همه خار و خس کشیدیم چو آب
آخر به وطن نیارمیدیم چو آب
رفتیم و ز پس باز ندیدیم چو آب.
خاقانی.
ور جهانی پرشود از خار و خس
آتشی محوش کند در یک نفس.
مولوی.
گهی خار و خس در ره انداختی
گهی ماکیان در چه انداختی.
سعدی (بوستان).
در زمین آنکه خار و خس بگذاشت
تخم در وی کجا تواند کاشت.
اوحدی

لغت نامه دهخدا

(خَ خَ)

آوازی که از گلوی مردم یا گلو فشرده برآید. (از آنندراج). شاید خراخر باشد. رجوع به خراخر در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خرپ و خرپ

(خِ پُ خِ)

حکایت صوت چریدن گوسفند گیاهی را. (یادداشت بخط مؤلف). تلفظ دیگر خرپ خرپ. رجوع به خرپ خرپ شود

لغت نامه دهخدا

(خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

آنکه آذوقۀ خانه روزبروز خرد نه یکجا برای ماهی یا سالی. مقابل عمده خر. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(خِرْ رُ خِ)

صدای و آواز چیزی. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(خُرْ رو پُ)

حکایت صوت خیشوم و دهان خفته بخواب سنگین. قسمی آواز دهان وحلق و بینی بعضی از خفتگان. (یادداشت بخط مؤلف).
- خر و پف بلند شدن، خفتن و برآمدن آواز خرنا از دهان و خیشوم. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(خَ رُ)

زاد و توشه. زاد و راحله. بار:
گر بقیامت رویم بی خر و بار عمل
به که خجالت بریم چون بگشایند بار.
سعدی

لغت نامه دهخدا

(خَ سُ)

خس و خاشاک، آشغال، تیغ. خار. شوک:
وین گل و لالۀ خاکی که همی روید
با گل دانش پیشت خس وخارستی.
ناصرخسرو.
تن درختی است خرد بار و دروغ و مکر
خس و خار است حذر کن ز خس و خارش.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

(خَ / خِ رُ شَ)

نیک و بد. خوب و بد. بد و نابد. بهنجار و نابهنجار

لغت نامه دهخدا

(پَ رُ پَ / پِ رُ پِ)

پرپر. حرکت پر (؟) :
پر پروانه پی درک تف شمع بود
چونکه پر یافت بخواهد پر و پر پاریدن.
مولوی.
رجوع به پرپر شود

لغت نامه دهخدا

(سُ رُ مُ)

سخت فربه: سر و مر و گنده

لغت نامه دهخدا

(بَرْ رُ سَرر)

نیکی و شادی کننده. (یادداشت دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(قِ رُ فِ)

آرایش. (فرهنگ عامیانه)

لغت نامه دهخدا

(خَ رُ خوَرْ / خُرْ / خو)

خر و بار. خر و گاله:
گر بقیامت شوی بی خر و خور عمل
به که خجالت بری چون بگشایند بار.
سعدی

لغت نامه دهخدا

تصویری از خر تو خر — تصویر خر تو خر

بی نظمی هرج و مرج

فرهنگ لغت هوشیار

تاخت و گریز، اوش و بوش، دارات شکوه آنچه رسم است از دارات این شب به دست کردند (تاریخ بیهقی)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از قر و فر — تصویر قر و فر

آرایش توالت

فرهنگ لغت هوشیار

تندر آسمان غرمبه: همچون ابری خالی پر قرو قر نه درو نفع زمین نه قوت بر. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شر و ور — تصویر شر و ور

سخنان مزخرف و بیهوده

فرهنگ لغت هوشیار

چاق و چله و سالم سالم و سرحال. یا سر و مر و گنده. چاق و چله و سالم

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از خس و خار — تصویر خس و خار

خس و خاشاک، آشغال، تیغ، خار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از خار و خس — تصویر خار و خس

خار و خاشاک

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از قر و فر — تصویر قر و فر

((غِ))

کنایه از آرایش و زینت یا غر و غمزه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از قر و فر — تصویر قر و فر

((~. فِ))

آرایش، توالت

فرهنگ فارسی معین

تصویری از سر و مر — تصویر سر و مر

((سُ رُ مُ))

سالم، تندرست

فرهنگ فارسی معین

تصویری از خر تو خر — تصویر خر تو خر

((خَ. خَ))

هرج و مرج

فرهنگ فارسی معین

تصویری از شر و ور — تصویر شر و ور

حرف مفت، سخن بی معنی

فرهنگ فارسی معین